Murinnu pookunna madhura sancharam

പ്രണയമേ...
ചിത്ര ശലഭത്തിൻ നനുത്ത ചിറകിലേറി വന്നെന്നെ ഒന്നു നീ വാരിപ്പുണർന്നുവെങ്കിൽ..,
ഓരോ അണുവിലും അലകടലായ് ഒഴുകുമെൻ ഹൃദയത്തിൻ നോവൊന്ന് നീ കുറച്ചുവെങ്കിൽ...,

പ്രണയത്തിൻ മധുരമാം ഓർമകളിന്നെന്നിൽ നോവായ് പെയ്തിറങ്ങുന്നു.

അനർഗളമായ വികാരത്തിൻ കുത്തൊഴുക്കിൽ നീയെന്ന ലഹരിയിൽ അലിഞ്ഞു ചേരെ പ്രണയാർദ്രമായി നിൻ നാവന്ന് മൊഴിഞ്ഞിരുന്നു
' പ്രാണൻ വെടിഞ്ഞിടും നേരം വരെ ഈ ഹൃദയരേഖയിൽ നിൻമുഖം മത്രമാവുമെന്ന്'...

വ്യർഥമായെന്നിൽ നിന്നുമന്നുനീ പിരിഞ്ഞിടുമ്പോൾ കണ്ണീർ പോലും നിശ്ചലമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
അറിയില്ല പ്രണയമേ.. എങ്ങനെ പറിച്ചെറിയുമെന്ന് അത്രയും ആഴത്തിൽ നീ ഇറങ്ങി ചെന്നിരിക്കെ...
 അടരുവാൻ വയ്യെനിക്കെങ്കിലും പറിച്ചെറിയണം
 സ്ഥാനമില്ല പ്രണയമേ നിനക്കു ഈ മണ്ണിൽ
വിധി പോലും നമ്മെ എതിർത്തു നിൽക്കെ..
പറിച്ചെറിഞ്ഞാലും നീ അവശേഷിക്കുമെന്നിൽ എന്നും തീരാസ്വപ്നങ്ങളുമായ്...