BEN SENİ ÇOK SEVDİM

Golgelerini kaldırıp gozlerimin,
Işığınla aydınlattığın gün sevdim.
Aldanmıştım,
Yanılmıştım...

Aşka bütün kapılarımı kapatmıştım.
Bir şehir kadar kalabalık ama çok yalnızdım.
Yalnızlığımın ellerinden tuttuğun gün sevdim.

Minik dalgaların bile yıktığı kumdandı kalelerim.
Hiç olmamıştı bekleyenim
Uzaktayken bile.
Yanımda dağ gibi duruşunu sevdim.

Eski tarihlerden kalma,
Keskeler, pişmanlıklar asılıydı
ruhumun raflarında.
Kusurlarımı da kucaklayıp,
Kalbime çiçekler diktiğin gün sevdim.

Sustuklarımı duyduğun,
Ruhumu okuduğun,
Zor günümde yanımda olduğun için sevdim.

Ne ulaşılmazdım ne de yokuştum,
Kendimi anlatmadım uzun uzun.
Sadece kalp diliyle konuştum.

Bana bütün iyi niyetinle inanarak sarıldığın gün sevdim.
Merhametini, iyiliğini
Sevgini, şefkatini
Senin, beni sevmeni sevdim.

Olur da gorüşemezsek,
Ölür de soyleyemezsem,
Ben seni çok sevdim...
Hem de çok sevdim
Çok sevdim...

Ayşe Keleş