Mahika

Sa bawat pagtugtog ng instrumentong gamit mo,
May rason kung bakit dapat umikot ang mundo.
Naniniwala sa iyong kakayahan, puso, at talento,
Ang ‘yong musika’y dadalhin hanggang sa dulo ng buhay ko.

Ikaw ay tila isang mahika
Natutulala, napapangiti, iniisip kung totoo ka.
Ikaw ang mahika na hindi nakakasawang makita kahit pa ulit-ulitin,
“Ulitin natin? Ulitin natin”

Puhon, sa tamang panahon, hindi ka na matatakot na hawakan ang kamay ko,
Magiging saksi ang diploma, ulan, at si Bathalang mahal ko.
Di na kailangan ng pagsamo kapag ika’y nagtampo,
Isasayaw ka kahit nakatingin ang mundo.

Madalas na natatawa sa iyong mga biro,
Di pinahahalata pero tawa ko’y hirap ihinto.
Di alam ang gagawin dahil kasiyahan ko’y mababaw,
Pag tayo ay nagkatagpo, puno ng tawa ang ating araw.


Namumukadkad ang mga salita, nagniningning ang mga tala.
Nakangiting nagsusulat, tanong ng mga pahina’y “Saan ito nagmumula?”
Puso’y desidido, mga salita’y pumapasok na lang bigla,
Totoong mas may buhay ang prosa at tula, kapag ikaw ang gagawing paksa.